ویسکوزیته امولسیون قیر
قیمت قیر صادراتی، آسفالت پلیمری، پالایش نفت خام، قیمت قیر صادراتی، فروش قیر صادراتی، قیر امولسیون، قیمت قیر ۸۰/۱۰۰
ویسکوزیته امولسیون قیر
از آنجایی که تقریباً همیشه از اسپری برای پاشیدن امولسیون قیر استفاده می شود، ویسکوزیته امولسیون در شرایط اسپری شدن در درجه اول اهمیت قرار دارد و متأسفانه قابل اندازه گیری نیست. اسپری امولسیون K1-70 شامل نرخ برش بالا و دمای بیش از ۹۰ درجه سانتی گراد است که فرآیند شکست امولسیون را آغاز می کند. این اتفاق در کاربرهای عملی خوب است ولی از نقطه نظر رئولوژی (rheologist) یک مشکل است. معمولاً ویسکوزیته امولسیون با یک ویسکومتر اوریفیس (Engler, Redwood II or standard tar viscometer) که دارای نرخ برش پایین است اندازه گیری می شود.
به هرحال هر نسبت از امولسیون از منطقه برش فقط یک بار عبور می کند و تأثیرات ناشی از تبخیر آب از سطح امولسیون تأثیری بر جریان امولسیون در ته وسیکومتر ندارد.
امولسیون های دارای غلظت بالا از فاز پخش شونده (قیر) به ندرت مشخصات ویسکوزیته نیوتونی را دارند، به عنوان مثال ویسکوزیته ظاهری با نرخ برشی که در آن ویسکوزیته اندازه گیری می شود تغییر می کند. به علاوه، نرخ تغییر ویسکوزیته با دما برای امولسیون های مختلف یکسان نیست. وقتی دو امولسیون مختلف باهم مقایسه می شوند، ممکن است یکی از آن ها ویسکوزیته کمی داشته باشد و توزیع اسپری بهتری در دمای ۸۵ درجه داشته باشد در حالی که ویسکوزیته بیشتر و روان آب (run-off) کمتری از سطح جاده در دمای ۳۰ درجه سانتی گراد داشته باشد. اگرچه بدست آوردن اطلاعات بیشتر مشکل است، اندازه گیری ویسکوزیته تک نقطه می تواند گمراه کننده باشد.
در اصل سه روش برای افزایش ویسکوزیته امولسیون وجود دارد:
-
بوسیله افزایش غلظت فاز پخش شده (قیر)
-
بوسیله افزایش ویسکوزیته فاز پیوسته
-
بوسیله کاهش رنج توزیع اندازه ذرات