طراحی مخلوط رویه سطح
طراحی رویه سطح ماکادام پوششی (آسفالت بتنی)
استفاده از دستورالعمل‌های سنتی مخلوط دانه‌بندی شده برای لایه رویه سطح ، بسیار نادر است ؛ مگر در مناطقی که منحصراً دارای ترافیک سبک باشند. بدین ترتیب استفاده از این روش‌های طراحی، مرسوم و متداول نمی‌باشد.
طراحی رویه سطح آسفالت گرم کوب
روش سنتی طراحی رویه سطح HRA :
در طول سی سال گذشته و اواخر قرن بیستم ، استاندار آسفالت گرم کوب انگلستان در آزمایشگاه‌های مختلف به‌عنوان مرجعی برای طراحی محتوا و مقدار قیر مورد استفاده قرار می‌گرفت. به‌هرحال دانه‌بندی ذرات بر اساس فرمولاسیون انجام می‌شد. در حال حاضر از نسخه فعلی استاندارد BS594-1:2003 استفاده می‌شود. مخلوط آسفالت گرم کوب منطبق بر استاندارد BS594-1:2003 ممکن است شامل تیپF و یا تیپC باشد که در ادامه در مورد آن بحث خواهد شد.
ترکیب‌بندی مخلوط سطحی HRA در جداول استاندارد (که در این فصل ، جدول شماره ۱۱ و ۱۲ می‌باشد) ارائه شده است. جدول شماره ۱۱ و شماره ۱۲ شامل حداقل مقدار بایندر موردنیاز می‌باشد اما مقدار بایندر موردقبول ، به‌وسیله روش‌های موجود در استاندارد۷ BS598-107:1990 ارزیابی می‌شود.
اجرا مخلوط طراحی‌شده مربوطه
در اواخر قرن بیستم (مخصوصاً بعد از تابستان ۱۹۷۶ و ۱۹۸۱ میلادی) تعداد قابل‌توجهی از مخلوط‌های رویه سطح طراحی‌شده بر پایه روش‌ها سنتی HRA به علت تغییر شکل در طول مدت بهره‌برداری شکست خورد. این موارد در درجه اول هنگام تابستان در جاده‌های سربالایی بزرگراه‌هایی که غالباً دارای ترافیک با سرعت کم بود اتفاق افتاد. بدین ترتیب برای مقابله با چنین شکست‌هایی ، مشخصاتی برای ارائه مخلوط مربوط به طراحی HRA معرفی شد که در سند CL943 استاندارد SHW به آن اشاره شده است. این مخلوط‌های رویه سطح شامل ۳۵درصد خرده‌سنگ بوده و مختص جاده‌ها با بیشترین حجم ترافیک عبوری می‌باشد. بیشتر کارخانه‌های تولیدکننده مخلوط برای داشتن چنین مشخصاتی از قیر اصلاح‌شده پلیمری استفاده می‌کنند که با شرایط مدنظر جاده‌های پرتردد مطابقت داشته باشد.وظیفه انتخاب روش طراحی مخلوط بر عهده پیمانکاران می‌باشد اما این تولیدکنندگان آسفالت می‌باشند که باید جزئیات را رعایت کنند.
نقطه آغازین برای ارزیابی مقدار پایداری و سیالیت یک مخلوط طراحی‌شده با روش‌های مرسوم شناسایی منابع در دسترس تولیدکنندگان است تا بدین‌وسیله مقدار بیشینه پایداری و میزان سیالیت بررسی شود. نسبت‌های تشکیل‌دهنده مقدار دانه‌بندی و قیر مخلوط‌های طراحی‌شده به روش مرسوم برای طراحی سایر مخلوط‌های معادل و هم تراز استفاده می‌شوند. معمولاً نوع و درجه قیر تنها پارامتر متغیر موردنیاز می‌باشد. آزمایش بر روی نمونه مغزه گیری تهیه شده در آزمایشگاه انجام می‌پذیرد. توضیحات این آزمایش و تطابق نتیجه آن با خصوصیات موردنیاز در استاندارد BS598-110:1998 ارائه شده و بسته به نتایج به‌دست‌آمده قیر جایگزین ، انتخاب می‌شود وکارهای آزمایش تأثیر مخلوط ممکن است پس از آن اجرا شود. به‌هرحال CL943 اطلاعات قراردادهایی را که در آن منابع پارامترهای کلیدی برای ارائه به مشتری لحاظ شده باشد را به رسمیت می‌شناسد. با ظهور رویه سطح نازک ، عملکرد مربوط به طراحی مخلوط نقش بسزایی را در لایه گذاری سطحی مدرن ایفا می‌کند. آن‌ها می‌توانند در جاهایی که تطابق مواد خروجی مهم است مورداستفاده قرار گیرند. اما ترافیک سنگین و کند ممکن است باعث تغییر شکل مخلوط‌های مرسوم با یک نرخ قابل‌قبول شود.
۷) موسسه استاندارد انگلیس
نمونه‌برداری و بررسی مخلوط قیر برای جاده‌ها و دیگر مناطق سنگ‌فرش ، روش‌های آزمایش برای مشخص کردن ترکیبات ، طراحی آسفالت گرم کوب پوششی لندن BS598-107:1990,BSI
برای مشاهده ادامه مطالب این فصل برروی لینک زیر کلیک کنید:
