کیفیت قیر و فناوری تولید آن درگذشته و حال-بخش هفتم
کیفیت قیر و فناوری تولید آن درگذشته و حال-بخش هفتم
شیوههای تولید قیر
تولید قیر با استفاده از روش تقطیر در خلأ
انواع مختلفی از تجهیزات برای تفکیک و تجزیه کردن نفت پایه آلیفاتیک مورداستفاده قرارگرفته است، اما ستون تقطیر روشی است که هنوز هم از آن استفاده میشود. واحدهای مدرن یک مجموعه دقیق ساختهشده از واحدهای یکپارچه بهعلاوه امکانات و تجهیزات کمکی است. نفت خام ترجیحاً پس از مقداری تقطیر (برای کنترل خواص الکتریکی مواد قیری و تمایل به جذب آب) به درون کوره پمپاژ میشوند. در داخل کوره نفت خام تا دمای حدود ۳۱۵ درجه سانتیگراد گرم شده و پسازآن به بخش تقطیر جوی برای جداسازی فرآوردهها با نقطهجوش پایین منتقل میشود. بخشهای سنگینتر نفت خام در انتهای برج تقطیر اتمسفری تجمع کرده و سپس به بخش تقطیر در خلأ تزریق میشوند. در دمای ۳۷۵ تا ۴۰۰ درجه سانتیگراد و فشار ۱۰ تا ۱۵۰ میلیمتر جیوه، بسته به نوع نفت خام فرآیند پالایش آغاز میشود. فشار کمتر امکان تبخیر بخشهای سنگینتر نفت خام را بدون نیاز به گرمایش بیشازحد مواد باقیمانده را فراهم میکند. غلظت مواد آسفالتیک باقیمانده در انتهای برج خلأ به موارد زیر بستگی دارد:
-
ماهیت نفت خام
-
سرعت و نرخ ورود مواد به واحد تقطیر
-
درجه حرارتی که در آن مواد به واحد تقطیر تزریق میشوند
-
فشار در بخش خلأ
-
سرعت و نرخی که در آن مواد باقیمانده واحد را ترک میکنند
این نوع قیر به طور مستقیم از برج های تقطیر در خلأ و بدون عملیات اضافی بدست می آید و برای دسته بندی آن ها از میزان نفوذ پذیری استفاده می کنند. این قیر ها به قیر های Pen Grade معروف هستند. مانند قیر ۶۰/۷۰ و قیر ۸۰/۱۰۰. برخی باقی مانده برج تقطیر در خلأ یا همان وکیوم باتوم را جزء قیرهای Pen Grade دسته بندی می کنند و آن را به عنوان قیر ۲۰۰/۳۰۰ می شناسند. از قیر ۲۰۰/۳۰۰ می توان به عنوان ماده اولیه برای تولید سایر قیرهای Pen Grade استفاده کرد.
Gagle بازبینی مختصری از طراحی و عملکرد کارخانههای تولیدکننده قیر را ارائه کرده است. او طرحهایی را برای تقطیر جوی و تقطیر در خلأ، تقطیر در خلأ بالا و واحدهای پروپان دآسفالتین ارائه کرده است.
برای مشاهده ادامه مطالب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:
کیفیت قیر و فناوری تولید آن درگذشته و حال-بخش هشتم
برای مشاهده اولین مطلب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید: