استفاده از آسفالت برای پوشش باند فرودگاه

چکیده:

فرودگاه و باندهای پروازی آن معمولاً از روسازی‌های انعطاف‌پذیر با پوشش آسفالتی ساخته می‌شوند. آسفالت طراحی‌شده به روش مارشال دارای شیارهای خردشده از متداول‌ترین مواد مورداستفاده به‌عنوان پوشش آسفالت فرودگاهی است. بااین‌حال برخی از فرودگاه‌ها به‌منظور بهبود مقاومت در برابر تنش برشی و افزایش بافت سطحی، مخلوط آسفالت جایگزین را انتخاب کرده‌اند. از این مخلوط‌های آسفالتی جایگزین، آسفالت ماستیک دانه‌درشت (SMA) بیش‌تر موردتوجه قرارگرفته است. SMA مخفف (Stone Mastic Asphalt) است. این نوع آسفالت، مخلوط آسفالت گرم با دانه‌بندی گسسته است که دارای دو بخش سنگدانه ای درشت و ملات پر قیر است. درشت‌دانه‌ها در این آسفالت به مصالح روی الک ۴/۷۵ میلی‌متر اطلاق می‌شد. این نوع آسفالت به دلیل به‌کارگیری مصالح سنگی مرغوب و صد در صد شکسته و مصرف نسبتاً  زیاد سنگدانه های بزرگ‌تر از ۴/۷۵ میلی‌متر در مقایسه با دانه‌بندی‌های پیوسته و برخورداری از ساختار تماسی سنگدانه های درشت از مقاومت بالایی در برابر شیار شدگی و تغییر شکل دائمی برخوردار بوده و مصرف نسبتاً زیاد قیر باعث افزایش دوام آن‌ها می‌شود. این نوع آسفالت موجب زهکشی آب سطحی، کاهش پاشش آب ناشی از ایستایی و افزایش ضریب اصطکاک و مقاومت لغزشی رویه می‌شود. مقاومت در برابر تنش برشی از الزامات عملکردی مهم برای آسفالت سطح فرودگاه‌ها است. مقاومت در برابر تنش برشی خطر شیار شدگی را کاهش می‌دهد. بااین‌حال، مقاومت در برابر شکستگی نباید در توسعه مقاومت برشی مخلوط آسفالت نادیده گرفته شود. از مشکلات عمده گزارش‌شده می‌توان به انسداد شیار در مناطقی که در آن هواپیما به آهستگی حرکت کرده و شیار شدگی در ناحیه ترمز هواپیماهای سنگین اشاره کرد. توسعه و ارتقاء روش‌های آزمون نشان‌دهنده عملکرد، در آینده مورد انتظار بوده و طراحی مخلوط آسفالت مبتنی بر عملکرد را برای به‌کارگیری در سطح فرودگاه تضمین می‌کند.

 کلمات کلیدی:

فرودگاه، روسازی، آسفالت، سطح، SMA، مخلوط آسفالت ماستیک دانه درشت

برای مشاهده ادامه مطالب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:

استفاده از آسفالت برای پوشش باند فرودگاه-بخش اول