قیر یک مخلوط آلی است که از مواد شیمیایی مختلفی تشکیل شده است؛ و به دلیل داشتن خواص ویسکوالاستیک خوب به عنوان بایندر دانه های معدنی در تولید آسفالت استفاده می شود. متأسفانه قیر در دمای بالا به مایع تبدیل شده و در دمای پایین شکننده می شود؛ که این امر باعث روان شدن آسفالت در دمای بالا و شکنندگی آن در دمای پایین می شود و درنتیجه نیاز است تا خواص قیر مورداستفاده در ساخت آسفالت اصلاح شود. اصلاح قیر با پلیمرها یکی از روش هایی است که برای غلبه بر نقص های ذکر شده استفاده می شود و باعث بهبود خواص آسفالت می گردد. مناسب ترین پلیمری که برای اصلاح قیر استفاده شده است پلیمر استیرن -بوتادی ان -استیرن است. آسفالتی که بوسیله قیر اصلاح شده تولید می شود دارای مقاومت در مقابل روانشدگی در دمای بالا، مقاومت در برابر شکنندگی در دمای پایین است و مقاومت خستگی آن بیشتر می شود. به هر حال هزینه تولید قیر اصلاح شده با پلیمر بالا، کاربرد آن سخت و سازگاری آن کم است؛ بنابراین باید به دنبال اصلاح کننده جدیدی بود.
سیلیکات لایه ای یکی از مواد معدنی فراوان و با قیمت پایین است؛ که از لایه های صفحه های سیلیکات چهاروجهی و صفحات هیدروکسید هشت وجهی تشکیل شده. سیلیکات لایه ای در مونتموریونیت (montmorillonite)، رکتوریت (Rectorite)، ورمیکولیت (Vermiculite) و رس کائولینیتی (Kaolinite Clay) یافت می شود. اخیراً از سیلیکات لایه ای برای اصلاح خواص پلیمرها بسیار استفاده‌شده است. زنجیرهای پلیمری در بین لایه های رس جا میگیرند و باعث می شود رس در ابعاد نانو در پلیمر پخش شود؛ و این باعث بهبود قابل توجه خواص گرمایی و مکانیکی پلیمر می شود. از SBS/KC به شکل موفقیت آمیزی برای افزایش پایداری قیر اصلاح شده در دمای بالای ذخیره سازی استفاده شده است.
