راهنمای جامع قیر-بخش نهم-دمای حمل‌ونقل، تحویل و ذخیره‌سازی قیر
راهنمای جامع قیر-بخش نهم-دمای حمل‌ونقل، تحویل و ذخیره‌سازی قیر
اغلب گریدهای قیر در دمای محیط جامد هستند. به‌منظور فراهم کردن امکان حمل‌ونقل آن‌ها از طریق سیستم توزیع به‌صورت مایع، می‌بایست آن‌ها را بسته به گریدی که دارند در محدوده ۱۴۰ تا بیش از ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد حرارت داد.
هنگامی‌که جابجایی به‌درستی انجام گرفت، قیر را می‌توان دوباره حرارت داده و یا در همان دما برای مدت‌زمان قابل‌توجهی بدون اثرگذاری منفی بر خواص آن نگهداری کرد. بااین‌حال، بدرفتاری با قیر از طریق گرم کردن بیش‌ازحد و یا قرار گرفتن در معرض شرایط اکسیداسیون می‌تواند تأثیر نامطلوب بر خصوصیات قیر زده و بر عملکرد بلندمدت مخلوطی که حاوی این قیر باشد اثر منفی بگذارد.
درجه سختی (و یا درجه نرمی تحت شرایط خاص) که براثر شرایط نامناسب ایجاد می‌شود تابع پارامترهایی همچون درجه حرارت، حضور هوا، نسبت سطح به حجم قیر، روش گرم کردن و مدت‌زمان قرار گرفتن قیر در معرض این شرایط است.
تحویل ایمن قیر
بیش از ۵۰ درصد سوانح مرتبط با قیر در طول زمان تحویل قیر رخ می‌دهد. در اروپا، شرکت Eurobitume دستورالعمل‌های عملیاتی کاملی طراحی کرده (Eurobitume و انستیتو آسفالت، ۲۰۱۱) که به کاهش حوادث و افزایش آگاهی در این مورد کمک شایانی می‌کند. توصیه می‌شود که پرسنل درگیر با مرحله تحویل قیر به این دستورالعمل‌ها توجه کافی داشته باشند.
مخازن قیر
تمام قیرها می‌بایست در مخازنی که به‌طور ویژه برای این منظور تعبیه‌شده‌اند ذخیره‌سازی شوند (Eurobitume و انستیتو آسفالت، ۲۰۱۱). به‌منظور به حداقل رساندن سخت شدگی احتمالی قیر در طول ذخیره‌سازی، باید اصول خاصی از طراحی مخازن را مدنظر قرارداد. برای کاهش خطر بیش گرمایش قیر، می‌بایست بر روی مخازن حس‌گرهای حرارت‌سنج دقیق نصب کرد.
این حس‌گرها را باید در محل قرارگیری گرم‌کننده‌ها و ترجیحاً مکانی با دسترسی مناسب جهت تعویض، نظافت و نگهداری منظم، نصب کرد. اکسیداسیون و از دست رفتن اجزاء فرار قیر، به نسبت سطح به حجم مخزن ذخیره‌سازی بستگی دارد که برای مخازن استوانه‌ای با ارتفاع متقابل قسمت پرشده مخزن رابطه معکوس داشته و از طریق معادله زیر به دست می‌آید:
که در آن h ارتفاع قیر و r شعاع مخزن است.
بنابراین، ابعاد مخزن ذخیره‌سازی باید به‌گونه‌ای باشد که نسبت سطح به حجم به حداقل مکن برسد. بر این اساس، مخازن ذخیره‌سازی عمودی با یک نسبت بزرگ ارتفاع به شعاع، در مقایسه با مخازن افقی، مناسب‌تر هستند.
یک روش متداول در مخازن ذخیره‌سازی کارخانه‌ها، استفاده از سیستم چرخشی روغن داغ در اطراف لوله‌های انتقال قیر است. خطوط برگشت در این سیستم چرخشی (به‌منظور جلوگیری از ایجاد وضعیت آبشار در مخزن) باید از قسمت زیرین سطح قیر وارد مخازن شوند.
قیر از طریق یک لوله نصب‌شده در قسمت بالای مخزن به آن وارد می‌شود که در این شرایط قیر در معرض هوای موجود در بالای مخزن قرار می‌گیرد. اگر قیر از قسمت بالایی مخزن وارد شود تمامی عوامل ترویج کننده اکسیداسیون حضور دارند:
- دمای بالا
- دسترسی به اکسیژن
- نسبت سطح به حجم بالا
خوشبختانه زمان ماندن قیر در مخزن معمولاً اندک بوده و هرگونه سخت شدگی بسیار ناچیز است. بااین‌حال، اگر قیر برای یک دوره طولانی ذخیره شد، سیستم چرخشی باید به‌طور متناوب مورداستفاده قرارگرفته و برای حصول اطمینان از کیفیت این قیر باید قبل از استفاده مورد آزمایش قرار گیرد. طرح توصیه‌شده برای مخازن ذخیره‌سازی در شکل شماره ۲-۶ ارائه‌شده است.
در مخازن ذخیره‌سازی قیر به‌منظور اجتناب از بروز خطای انسانی می‌بایست نشانگر خودکار تعیین سطح با هشداردهنده بالا و پایین بودن سطح از پیش تعیین‌شده نصب شود. چنین نشانگرهایی از قرار گرفتن قیر در سطح پایین‌تر از لوله‌های گرم‌کننده و به‌تبع آن ایجاد بخار قابل اشتعال جلوگیری می‌کنند.
همچنین، این کنترل‌کننده‌های خودکار با هشدار به‌موقع این اطمینان را به کاربر می‌دهند که مخازن بیش از سطح تعیین‌شده (با در نظر گرفتن اثر انبساط حرارتی) جلوگیری می‌کند.
هر مخزن را باید با نوع قیر داخل آن برچسب‌گذاری کرد. هنگامی‌که قصد تغییر نوع قیر داخل مخزن را داریم، باید از خالی بودن مخزن مطمئن شده و مخزن با گرید جدید برچسب‌گذاری شود.
شکل ۲-۶ طراحی مناسب یک مخزن ذخیره‌سازی قیر
برای مشاهده ادامه مطلب برروی لینک زیر کلیک کنید:
