پلیمرهای اصلاح‌کننده قیر، پیشرفت‌ها و چالش‌ها-بخش چهاردهم
پلیمرهای اصلاح‌کننده قیر، پیشرفت‌ها و چالش‌ها-بخش چهاردهم
نیاز به برقراری سازش بین بهبود مشخصات و هزینه‌های پروژه باعث می‌شود که نکات دیگری نیز در پژوهش‌های آتی در مورد اصلاح پلیمری قیر موردتوجه قرار گیرند.
افزایش چسبندگی از سوی اصلاح‌کننده‌های پلیمری
عوامل ضد سلب‌کننده سنتی مانند آهک هیدراته، سیمان و آمین‌ها برای بهبود چسبندگی قیر و سنگدانه ها به مخلوط اضافه‌شده‌اند. عامل جفت کننده سیلانی و افزودنی‌های سولفور نیز اغلب برای کمک به ضد سلب کردن مورداستفاده قرارگرفته است. به‌هرحال، پلیمرها مزیت استفاده از خواص مطلوب گروه‌های عامل دار مختلف را در مولکول‌های مشابه داشته و قابلیت کمک به بهبود چسبندگی سنگدانه ها را دارند. اگرچه برخی از پلیمرهای اصلاح‌کننده عادی (مانند استایرن بوتادین استایرن و اتیلن ونیل استات) منجر به بهبود و ارتقاء چسبندگی می‌شوند، اما هیچ‌یک از آن‌ها به‌طور خاص برای بهبود چسبندگی طراحی نشده و توانایی آن‌ها برای کمک به ضد سلب کردن، کاملاً محدود است. مدت‌ها است که استفاده از پلیمرهای طراحی‌شده مخصوص برای بهبود چسبندگی بین قیر و سنگدانه ها به‌عنوان یک استراتژی امیدوارکننده بکار گرفته می‌شود. استفاده از افزایش‌دهنده چسبنده پلیمری و ترکیب کردن عوامل بهبوددهنده چسبندگی با پلیمر اصلاح‌کننده امکان‌پذیر بوده اما به‌کارگیری روش دوم یعنی ترکیب کردن عوامل بهبوددهنده چسبندگی با پلیمر اصلاح‌کننده قطعاً کارآمدتر است. در حقیقت، برخی از تلاش‌ها در این راستا صورت گرفته است. به‌طور مثال، Crossley و همکاران، اصلاح‌کننده پلی ایزوپرن عامل دار را با آمینو و یا گروه‌های سیلانی در یک انتهای زنجیره پلیمری برای بهبود چسبندگی بین قیر و سنگدانه را به‌طور خاص طراحی و تهیه کردند. آن‌ها متوجه شدند که پلی ایزوپرن ها عامل دار سیلانی با وزن مولکولی بالا که اساساً یک جفت کننده سیلانی پلیمری است، باعث بهبود چسبندگی، مقاومت در برابر رطوبت و خصوصیات دماپایین مخلوط می‌شوند. اغلب تلاش‌هایی که در آینده قرار است در این زمینه انجام پذیرد باید در این راستا باشد.
عملکرد طولانی مدت قیر اصلاح شده پلیمری (PMB)
انتظار می رود که قیر اصلاح شده پلیمری (PMB) برای مدت زمان طولانی عملکرد خوبی از خود به نمایش بگذارد. جهت ارزیابی و بهبود این عملکرد طولانی مدت تحقیقات زیادی انجام گرفته است. یک ناحیه متمرکز در این زمینه آزمایش عملکرد میدانی واقعی محصولات تازه توسعه یافته با استفاده از نظارت بر بخش های آزمون میدانی است. در اواخر سال ۱۹۸۰ میلادی، هنگامی که بکارگیری قیر اصلاح شده پلیمری (PMB) توسط برنامه تحقیقاتی بزرگراه های استراتژیک (SHRP) ترویج شد، بسیاری از بخش های آزمایش میدانی با قیر اصلاح شده پلیمری (PMB) ساخته شد و چندین پژوهش برروی عملکرد واقعی و بلند مدت قیر اصلاح شده پلیمری در سال های بعد انجام گرفت (مشاهده جدول شماره ۵).
اگرچه برخی از پژوهش ها اغلب به برخی دیگر از افزودنی ها توجه داشته اند، ولی متاسفانه هیچ قوامی بین این تحقیقات یافت نشد. منطقه تمرکز اصلی دیگر، اندازه گیری دوام به وسیله آزمون های تسریع شده آزمایشگاهی مانند بررسی اثر دما و هوا روی قیر با استفاده از آزمون گرمخانه فیلم نازک قیر (TFOT) و آزمون PAV است. خواص ابتدایی قیر اصلاح شده پلیمری (PMB) مانند سفتی و مدول ترکیب برشی باید در نظر گرفته شود. به هر حال، رابطه بین این نتایج آزمایشگاهی و عملکرد واقعی تاکنون به خوبی شناخته نشده است.
امروزه، عملکرد طولانی مدت قیر اصلاح شده پلیمری (PMB) شامل دو چشم انداز اقتصادی و زیست محیطی است که این دو پارامتر از عوامل اصلی و مهم در این زمینه می باشد. بنابراین در تحقیقات آتی، باید عملکرد طولانی مدت قیر اصلاح شده پلیمری مورد توجه قرار گیرد.
جدول ۵ تحقیقات انجام گرفته برروی عملکرد واقعی طولانی مدت بخش های آزمایش میدانی با قیر اصلاح شده
برای مشاهده ادامه مطالب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:
پلیمرهای اصلاح‌کننده قیر، پیشرفت‌ها و چالش‌ها-بخش پانزدهم
برای مشاهده اولین مطلب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:
