قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری-بخش سوم
قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری-بخش سوم
فرمولاسیون قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری PMBE
فرمولاسیون قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری دارای دو جنبه است:
نخست، امولسیون باید به‌منظور داشتن یک فرآورده پایدار فرموله شود. سپس، بایندر می‌بایست به‌منظور رسیدن به خواص نهایی دلخواه فرموله شود.
مرحله اول مرحله فرمولاسیون امولسیون کلاسیک است. بسته به نوع تکنولوژی انتخاب‌شده (به‌طور مثال، امولسیون قیر اصلاح پلیمری PMB و یا لاتکس اصلاح‌کننده قیر امولسیونی) استراتژی بکار رفته ممکن است تا حدودی متفاوت باشد. همان‌طور که در بخش‌های بعدی توضیح داده خواهد شد، ساخت یک امولسیون از قیر اصلاح‌شده پلیمری PMB تا حدی سخت‌تر از تولید یک امولسیون از قیر ساده است. مخصوصاً برای امولسیون‌های سریع تنظیم. برحسب خصوصیات نهایی، مشکل در تولید امولسیون از قیر اصلاح‌شده پلیمری تشکیل ذرات درشت‌تر و درنتیجه کاهش ثبات ذخیره‌سازی و افزایش خطر انسداد پمپ است (شکل شماره ۲).
شکل ۲ تأثیر نوع پلیمر بر روی توزیع اندازه ذرات امولسیون با فرمول امولسیون مشابه (به‌جز نوع پلیمر) و شرایط عملیاتی یکسان
پلیمر ۱ امولسیونی می‌دهد که درصد ذرات باقیمانده آن بر روی الک ۸۰۰ میکرون به میزان ۰/۱ درصد بوده درحالی‌که پلیمر ۲ امولسیونی می‌دهد که میزان ذرات باقیمانده آن ۳ درصد است.
برحسب فرمولاسیون، با استفاده از چند راهکار می‌شود بر این مشکل غلبه کرد. نخست، ماهیت و کمیت عامل گدازنده می‌تواند باعث تغییر امولسیون قیر اصلاح‌شده پلیمری شود؛ بنابراین توصیه می‌شود که هرگونه اصلاح در فرمولاسیون، شامل نوع پلیمر جدید، منبع جدید، عامل گدازنده جدید و یا عامل امولسیون کننده جدید، باید ابتدا در آزمایشگاه و یا در مقیاس آزمایشی قبل از پیاده‌سازی در مقیاس بزرگ مورد تائید قرار گیرد.
به دلیل سختی امولسیون کردن قیر اصلاح‌شده پلیمری (PMB)، افزایش درصد عامل امولسیون کننده می‌تواند به تثبیت بیش‌تر امولسیون‌های ناپایدار، مانند امولسیون سریع تنظیم کمک کند. درواقع، امولسیون سریع تنظیم به‌طورکلی با ۳-۱ کیلوگرم عامل امولسیون کننده در هر تن امولسیون تولید می‌شود (جدول ۱، SFERB 2006).
جدول ۱ مثال‌هایی از فرمول امولسیون (کیلوگرم برای ۱۰۰۰ کیلوگرم امولسیون سریع تنظیم با ۶۵ درصد بایندر)
برای امولسیون کردن قیر اصلاح‌شده پلیمری با ویسکوزیته مشابه با قیر اصلاح‌نشده، به مقدار ۳-۱ کیلوگرم در تن سورفکتانت اضافی احتیاج داریم. پیشنهاد می‌شود که co-emulsifiers به‌جای قرار دادن درون فاز آبی مستقیماً به داخل قیر اصلاح‌شده پلیمری ریخته شود. باید توجه داشت که امولسیون‌های کند تنظیم به‌طورکلی تا زمانی که مقدار سورفکتانت در آن‌ها بالای ۵ کیلوگرم بر تن باشد مشکلی در پایداری قیر اصلاح‌شده پلیمری در آن رخ نخواهد داد.
به‌جز این تفاوت‌ها در مقدار امولسیفایر، به‌طورکلی فرمولاسیون امولسیون قیر اصلاح‌شده پلیمری، شبیه به قیر اصلاح‌نشده است (جدول شماره ۱). همان‌طور که برای فرمولاسیون قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری (PMBE) از پلیمر لاتکس استفاده می‌شود، مشکل خاصی وجود نداشته و اساساً فرمول قیر امولسیونی تغییر نمی‌کند. به‌جز برای افزودن لاتکس (جدول شماره ۱). لاتکس باید به‌منظور مطابقت با قطب‌های قیر امولسیونی، کاتیونی یا آنیونی باشد. چندین نوع تجاری در دسترس بوده که نوع پلیمر آن‌ها شامل کوپلیمر استایرن بوتادی ان رندوم (SBR)، استایرن بوتادی ان بلاک کوپلیمر، لاستیک طبیعی و نئوپرن (پلاستیک مقاوم) است (Takamura 2000، Ruggles 2005، Johnston & King 2002). مقدار لاتکس معمول در امولسیون به‌طورکلی به میزان ۲ تا ۳ درصد وزنی پلیمر باقیمانده در بایندر نهایی محاسبه می‌شود.
برای مشاهده ادامه مطالب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:
قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری-بخش چهارم